Tales of Draqoyin - De volgende stap - Deel 6

Uitgenodigd bij vrienden om op 3g Natalensis te trippen. Wat een ervaring..

De volgende stap

Het is eind november en de dagen zijn al koud aan het worden. Het is even geleden sinds mijn laatste trip en de uitnodiging klinkt spannend. We gaan de trip ook nog eens lemon-tekken. Een kleine berekening die ik aanhoud is x2, wetende dat dit niet de exacte formule is om de intensiteit te berekenen maak het wat makkelijker voor het begrip. Ik heb gehoord dat een lemon-tek de intensiteit verhoogd, de duur van inslag verkort met ongeveer de helft en de lengte van de trip is ook minder lang met ongeveer eenderde. Razend enthousiast en toch een beetje gespannen stap ik de auto in.

Natalensis geeft voor het grootste deel een euforisch effect, maar ik heb ook gehoord dat de effecten een beeld geven van hoe je de dood zou kunnen ervaren. Deze informatie maakt mij nog meer nieuwsgierig naar de trip.

Terwijl we zitten te wachten tot de eerste effecten beginnen te komen spelen we een potje Hitster en na een ronde gespeeld te hebben willen mijn trip partners nog een ronde doen, ik geef aan al klamme handjes te hebben en niet in staat te zijn nog een ronde mee te doen dus ik settel me op de bank kijkende naar hoe het spelletje met veel moeite gespeeld wordt. Het is leuk om te zien dat een ander zo veel moeite moet steken in het focussen op de regels terwijl ze maar half de vervolgstappen kunnen uitvoeren.

Ik settel me verder op de bank en terwijl ik de wereld om mij heen laat gebeuren ervaar ik de bank alsof het mij langzaam steeds meer begint te knuffelen. Langzaam maar zeker lijken de grote kussens zich steeds meer om mij heen te vormen. Het voelt goed, vertrouwd.

Mijn partners beginnen zich inmiddels ook te settelen op de bank, terwijl we de dikste schik hebben. Ik kom uit de bank, de eerste fase is voorbij en ik ben weer terug in de de wereld. Mijn blaas begint te drukken en ik kijk mijn partners aan. Met een grijns op mijn gezicht en woorden die door mijn hoofd heen razen probeer ik woorden te zoeken. Na meermalig gezegd te hebben dat "ik het niet meer snap" probeer ik met de grootste moeite van de bank te komen. Mijn partners kijken me aan met een gezicht van onbegrip en vol vragen; "Wat ga je doen?", "Naar de wc" zeg ik "maar dat gaat echt 6 weken duren!" voeg ik toe. Al lachend kom ik eindelijk van de bank af en kijk ik naar de deur die lijd naar de wc. In realiteit is het misschien 5 meter vanaf de bank, door de deur, een halve stap en je kunt de wc deur openen. Maar deze afstand voelt alsof ik nog maanden onderweg ga zijn en ik kijk er gigantisch tegenop. Toch begint de blaas goed te drukken en loop ik met een licht dronken loopje naar de wc.

Met dat ik weer terug op de bank zit beginnen we weer te klooien. "Dit kan echt niet!" hoor ik rechts van me. Langzaam zak ik weg in de bank en bewonder ik het behang achter de bank. Het behang is een herhalend patroon van bloemen met goud en groene kleuren. De diepte in de bloemen is echt te zien en waar ik ook kijk blijven de bloemen keer op keer uitkomen, er is geen stoppen aan.

De rest van de trip blijf ik hangen in het behang. Het is echt bijzonder om te ervaren wat een trip kan doen met je. Tijdsbesef bestaat niet meer, alle vragen die je hebt "ik snap het niet", "dit kan toch niet" zijn helemaal oké en je kunt alles over je heen laten komen. De ervaringen die ik voorheen heb gehad zijn niet voor te stellen met wat ik hier ervaren heb. De afgelopen keren had ik samen met mijn vriendin het idee dat we gewoon weer op pakten waar we gebleven waren. Deze keer was de setting natuurlijk anders (andere mensen die meededen), en we hebben een andere strain genomen.

In vergelijking met B+ is Natalensis echt een stuk intenser. Dat is natuurlijk ook omdat de dosering dubbel was. Maar de visuele effecten zijn echt een ervaring. Er is nog meer chaos om je heen.. En toch, is alles oké.